Kim Ölmez ki?

evet efendim.

şimdi alacağız elimize kalemleri,
ve reddettiklerimize,
redlerimizin getirdiklerine,
istemediklerimize,
tokat atamadıklarımıza,
dayak yediklerimize,
ve daha bir nice envayi hergeleliklerimize ıslak bir çizgi çekeceğiz.

çünkü, çalıştıkça hamlaşan organlarımızın birer ustaya dönüşmesini izlediğimizden beri çok yol katettik. ertesi gelmedi, olsun.

başı yoktu, nihayetini düşünen de olmadı, biz yaptık, oldu.

***

rüya gördüm geçen. bir deneme için oldukça gerçek bir metaforla gireceğim anlatacaklarıma. çünkü sallamıyorum şu an, gerçekten rüya gördüm, gerçek olmasını dileyeceğim, asla evet demeyeceğim ve kusmukla karışık üç dizi rüyam oldu son üç gece.

hepsi gerçek.

birinde ben öldüm, korumaya çalıştıklarım öldü.
birinde ben buldum, en gerçeği beni kurtardı. beynen bitik bu.
birinde güldüm, sadece güldüm. istedim. uyandım.

uyandığımda hala kusmuk tadı vardı birinde.
diğerinde üstümde patlayan kurşunların kanının nerede olduğu sorusunu soruyordum.
birindeyse, sustum, sadece sustum. istemedim. uyandım.

hepsi rüya.

***

bakın hiçbir şeyle aram iyi değildir. şey diye tabir ettiğim her şey hoşuma giderse şayet, korkmayı keserim. eğlenmek parayla değil.

lakin, bazı şeylerin yer ettiği bünyede korkunun yanında kalan pürüzler bir şey dahi olamıyor ya bazen, bahsim işte bunlar. tam da orası. kalıntı desen değil, melodi desen ı-ıh, ney?

bi bok değil, evet.

çoğu insan, "zorlanacağım" dediği anda kaybetmiştir, hazırlık sürecinde dahi değilken. o kadar insancıl ki bu "şey olmayan" birikintilerinizin antipatik halleri. ne işe yarar?

bi boka yaramaz, bu da doğru.

peki, en işe yarar hayallerinizin dahi bir işe yaramadığı gerçeğine ne demeli? yaratamadım ben, evet çirkinim, evet elimde hiçbir şey yok. ama, olamayanlarım benim kötü bir hayalci olduğumu göstermez mi en iyi ihtimalle? peki ya iyi hayalcileriniz? yaşayan var mı hala aranızda?

insan dipte olduğunda, fantazilerine boyun eğer. "ya," der "ya aslında aslı şuysa?". yukarılarda "hayali" bir el onu yukarı çekerken, uyuşturucu sanrılarından birine meze yapmış olur kendi kalkma emeklerini. hayal pili biter, kişi çöker. sonra daha büyük hayaller, sonra daha büyük düşüşler... bunlar uçucu madde bağımlılığından çok öte, mental danagalaklıklar.

fantazi sevilir, sevilmelidir de. tolkien'in kaçış edebiyatı her diptekinin sadece daha kötü durumdakilerin yaşantılarından efsanevi öğütler bulabilmesini konu almaz mı? frodo ibnedir, ama gandalf vardır. gollum kaybedendir, ama smeagol en büyük kazanan değil midir? eğer gollum en büyük kaybedense?

ama "o" hiçbir zaman kazanç değildir, eğer elleri ıslak değilse, eğer nefesi üzerinde değilse. ne kadar inandırıcı istersen iste, ne kadar dilersen dile, hatta saçmalama dozunu artırıp inandığına yakarsan bile kayıptır. çorabını ne dua ederek bulabilirsin, ne de ayağın ısınır. vaktini kaybedersin, "güzel çoraptı" artık kayıp.

neyse, reddedebilmek kaçışsa eğer, en uzağa kaçabilme gücünü gösterebilen her kimse şanstır kendi için. olabileceği en iyi benliği sunmuştur kendisine. mutlu olabilmelidir kişi. en güçlü korkak olabilmek, durağan kahramanlıklardan daha yeğdir.

***

üç rüya gördüm. arka arkaya üç gece.

bu gece dördüncüsüne yatacağım. görmemek için, düşünmemek için, onları istememek, ele geçirememek ve hatta sevdiklerimi kaybetmek için kapatacağım bu kez.

sabah kalktığımda yine kusmuk kokusuna boğulabilir ağzım, burnum.

romantizm, kandan çıkma bi kere. çekerim kanları üstüme, en azından daha sağlıklı bir beyinle uyanırım.

reddedebildiğim her anın gücüme güç katması için.

reddettiğiniz her an kan kırmızısı olsun.

kırmızı kalın.