Kulaklarınızı kapatmanıza gerek yok.Elbette duymak istemediklerinizi size söylemiyeceğim fakat bu bir şey değiştirmeyecek,ben söylemesem bile siz bunları bilecek ve onlarla yaşayacaksınız.Bir paranoyanın neler yaratabileceğini, bir acımasızlıgın nasıl kan dökebileceğini, bir hastanın dilinin kesilmesi sonucu hala konuşabildiğini...siz dökülen bir damla yaşın düşüşünü seyredemiyecek kadar kör değilsiniz,siz yapmak istediklerinizin olmadıgını ve bunları yapamadıgınızı "yaptırmadıklarını" görmeyecek kadar kör değilsiniz...sizin düşünmek istedikleriniz çığlıklarınızda gizli...ama bir türlü bağırmak istemiyorsunuz, her şeyi ama her şeyi gömüyorsunuz...salaksınız! yaptıklarınızın içinizdekiler olmadıgını biliyorsunuz ama kabullenemiyorsunuz.bunu anladıgınız günden beri insanların aslında "o" insanlar olmadıgını biliyorsunuz.Yazık size...
Belki bir gün kabüllenirsiniz,belki reddetmeye devam edersiniz ama siz busunuz...bunu içten içten her gün düşüneceksiniz...bir yerlerde kaybolmanın aslında her zaman varoldugunu ve bunun belli bir zaman dilimine veya duygusal boşalmaya bağlı olmadıgını anlayacaksınız....kusacaksınız yine ve tekrar yutacaksınız kustuklarınızı.Hayatınız bir tüpse ve bu tüp doldugunda ölecekseniz ve bu tüp her saniye geçtiğinde dolacaksa, aslında şu anda bile bu yazıyı okurken ölüyorsunuz demektir...bunların farkına varmak zor olmayacak malesef.
Bazen duraksayıp arkanıza baktıgınızda nelerin içinden neleri çıkardıgınızı, nelere ne eklediğinizi ve bunları neyle böldüğünüzü, kaybettiklerinizi,yaşamak istediklerinizi ve yapamadıklarınızı,anladıklarınızı ve anlatamadıklarınızı tartışacaksınız...bir havuz yumuşaklıgında olacak bu ama balıklama bilmiyorsanız göbeğiniz çatlayacak.Nedenler başlayacak sonra ve yine cevapları bulamayacaksınız...bir ses size "üzgünüz her bilgi mevcut ama şu anda düşünmek İSTEMİYORSUNUZ öyle değil mi?" diyecek...lan harbiden yazık size ya!
Birgün bazı şeyler için cevap bulursanız lütfen bana da yardım edin, çünkü çok acıtmaya başladı artık bunlar ve kaldırılmayacak duruma geldiler...Sizi mahveden birikimleriniz,"yapamadıklarınız" ve tecrübeleriniz...tarih tekerürden ibaret diye biliyorsunuz ve bunu kabul ediyorsunuz...mağdem öyle tecrübe edindiğiniz olaylarda tekerrürdür ve her zaman tekerür edecekler,yani onlarında bir anlamı yok!
Bunlar bir karamsarlık değil,bunlar demogoji değil, bunlar tek bedendeki ruhların kollektif çalışması değil, bunlar hayatın anlamını buldugunu zanneden bir salaktan çıkan cümleler değil.Bunlar sadece "bunlar"...varolanlar ve varolacaklar...her zaman örtükleriniz ve örtmeye devam edecekleriniz...bir şekilde farkına vardıgınızda kurtulmaya çalışacaklarınız ve kurtulamayacaklarınız...ya! bunlar "bunlar"mış öyle değil mi?
Her şeyden sıyrılsanız bile insanların pisliklerini görmezden gelemeyeceksiniz ve o anda işte tam o anda gerçekten "ağlayacaksınız" Ağlamak mı? ne diyor bu adam demeyin.Gerçekten ağladıgınızı mı zannediyorsunuz? Gerçekten damlaların toprakları beslediğini mi zannediyorsunuz? Gerçekten gerçekler bunlar mı zannediyorsunuz?
ya harbiden YAZIK SİZE...
özkıyımınızı gerçekleştirmemeniz dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder