Ardımda kalanlar sonuçlandığı andan itibaren anlam kazanıyor. Siyahlaşan gökyüzü bedenimi esir alıyor. Ruhumdan ayrılan benliğimi bulma çabasındayken ilerliyorum. Zihnimdeki soruların ardı arkası gelmiyor. Vazgeçtim diyebildiğim anılar yönlendiriyor çıktığım bu yolda. Sonunu tahmin etmeye çalışırken almaya çalıştığım nefesti hayat!
Her insanda ayrı bir ben tanıyorum, hikâyeleri farklı. Yabancılarda tanıyorum yabancılaşan kişiliğimi. Yok olmanın yanı sıra, var olmak da yalanlaşıyor bende...
Tuzla, Mayıs 2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder