Çok fazla bir şeyler karalayasım var ama kalem kağıt yok.
Çok fazla kusasım var ama o aptal midem bomboş.
Çok ama çok kan içmek istiyorum ama ruhum bir önceki cümleye saygısından midemin bomboş durmasını istiyor...
Beynim o kadar şişmiş vaziyetteki resmen kafama bir kurşun sıksam duvarların rengi değişiecek, ama bedenim bir önceki cümledeki kana susamışlığıma saygılı.
Tek madde kaldı ama ne ruhum ne de bedenim ilk cümleyi kabullenemiyor... Ne kağıt lazım ne kalem. Bu elleri durdurmak kolay değil. Bu dili koparmaya ne 1. cümlenin ne de 100. cümlenin gücü yetmez!
Evet şu anda aşırı pis bir gaza gelmişlik söz konusu. Bunu aslında bir yerlerde süzüp güzel şeyler yaratmak lazım. Aslında aklıma ne alakadardır bilinmez ama şu soru geliyor mantığım mı çok güçlü yoksa duygularım mı?
işbu yazıdaki gecenin bir yarısı bana gelmiş olan gereksiz gaza ve coşkuya emekleri geçtiği için teşekkür etmek istiyorum. Bir anlamda sanki ben değilde bu duygular bu yazıyı yazmış gibi hissediyorum. Efenim uzun aradan sonra bir şeyler yayınlamak ayrı bir haz veriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder