11.5.14

Heba

Merhaba Polat, Uzun zaman olmuştu. Çok uzun. Kelimelerin değişti, kurduğun cümleler farklılaştı. Ama her zamanki müstehakların ve hebaların içerisindesin. Kendini rahatlatmaya çalışıyorsun. Olmuyor. Çok üzücü bir haberim var, olmayacak. Rahatlatamayacaksın. Onlarca senedir rahatlatamadın kendini. 5 senelik bir uykudan uyandın artık.

Merhaba Polat, sana bu mektubu cehenneminden yazıyoruz. Kendinden. 1000 yıldır yandığın ateş çukurundan, güvendiğin dağlardan yazıyoruz. Baban ve annenle beraber, "o"nunla birlikte. Yol kenarından, yanıldığın tüm başarılarınla yazıyoruz. Özür dilediğin tüm insanlarla beraber, seninle birlikte yazıyoruz polat. Bu sefer birleştik. Birleştik ve yardım etmek istiyoruz. Bu sefer çok farklı biliyoruz, akli melekelerde teşevvüş için şüphe ediyorsun, görüyoruz. Onlar sadece o zannediyor, anlatamıyorsun farkındayız. Ama sorun sadece o değil biliyoruz. Gökyüzü neden gri bilmiyorlar, bilmedikleri için onları suçlayamazsın.

Korkma. Bir faydası olmayacak. Sen korktukça bir şey değişmeyecek. Belki bu satırlarla da rahatlayamayacaksın.

Çok uzun zaman olmuştu polat. Çok uzun. Kelimelerin değişmeden önce, kurduğun cümleler farklılaşmadan önce böyle rahatlayabiliyordun. Binlerce tepe gezdin, inmediğin çukur kalmadı yine buralara geldin. Geldin diye buradayız.

İlk öldüğün zaman çok zordu. Herkes için. Görmedin. Ağıtlar yakıldı cenazende. Aradan aylar geçti, birkaç fotoğrafta annenin gözyaşında yaşadın sadece. Aradan yıllar geçti, ikinci ölümün geldi arkasından. Yas tutuldu, helvalar dağıtıldı. Alışılagelmiş beyanatlar sunuldu. Sözler söylendi. Bir ergenin kendi cenazesi hayalinden farksızdı herşey. Oysa "bu yaşa getirdin beni" diyordun sen kendince. Bu yaşa getirdin beni, gençtim. Almadın canımı.*

Merhaba Polat. Ziyan etme artık.

Biliyoruz. O bağı hissedebiliyorsun, o bağın ne kadar güçlü olduğunu görebiliyorsun. İnsanlar sana inanmasa da dünyada çoğu insanın vakıf olamadığı o bağa vakıf olduğunun farkındasın. Anlatamıyorsun. Bildiğin ve bildiğimiz çok net bir şey var. Bu böyle olmamalı. Bu sefer olumlu sonuçlanmalı. Bu son şansın evet. Evet daha sonra bir şey olmayacak çünkü kendini tanıyorsun. Daha sonra bu büyük buhranı büyük bir küsme alacak yine akli melekelerde sıkıntı olacak. Ama olmuyor. Anlatamıyorsun bile.

Merhaba Polat, yaşamaya çalış. Korkma, korktuğun zaman bir şey değişmeyecek. Yine anlatamadın, boş satırlarını defalarca okudun.


* Münacaat - İsmet Özel


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Buraya Kadar İnebilenlerin Kahvaltısı

Buraya Kadar İnebilenlerin Kahvaltısı