seçilenlerin ardında kalmak kadar yorucu bir takip yoktur. yürüdükçe kendini birbiri ardına düşüşlerde bulur insan, her düşen için başka bir parçasını yitirir. eksikleri belki, ya da yanlışlarıyken tercih öğesi, her defasında fark açılır da açılır.
belki deniz, belki denizi hatırlatan masmavi bir gök, ya da insan kanı kırmızısından bir kutu. hiçbir şey, her şeyin yerine koyabileceğin kadar canlı değilken; düşen koluna, eriyen gözlerine, dumana karışan dizlerine ikame yoktur. fark açılır da açılır.
sonra neden bu ülkede atletizm gelişmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder