dünyayı, aslını kaybetmişken dengede tutmak zor. her şey sonsuz bir yitimden elde kalansa şayet, ağzında tuttukların dişlerini pişiriyor, ve dilini yakıyor, ve defalarca midene giden yolu göğsünün altından başlayan derin bir şerit gibi dışarıdan görebiliyorsun.
zaman bazen sanki gökyüzünden gönülsüzce düşüyormuş gibi geçiyor.
madrigal.
sesin, daha nefesken bazen ciğerlerinde patlar ya.
o.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder