kendi içimde bölünebildiğim tüm tamsayıları alt alta topladığımda bir ben etmiyor. yarimi kendi yarimla topladigimda, hep biseyler eksik, sifira bolunemez insan. kendini bolmeyi hic istemez. sifira bolemeyen, ikiye hic bolemez.
hayal kurdukca eksikligini farkediyorsun. tum noksanliklarini tamamlayacak seyler umup, onlari tek tek bulup, etrafina ormeye calistikca, kendinin seri sularla kapli corak bir kara parcasi oldugunun farkina vardikca, bunlarin ayirdina nail oldugun her saniyeye lanet okuyorsun.
tanidik.
o sebeple, sebep ne olursa olsun, hayal kurmak, kisinin oz saygisina kendi elleriyle, diliyle, ve bedeniyle ihanet etmesidir en yalin haliyle.
istersin, olmaz. beklersin, gelmez. ne tamamlayan, ne de eksiltiğin umrunda olmayan dangalak durumlarin pencesinde, sadece kok salmayi bekleyen, az umarli, kimine gore yalniz, ama dalli budakli bir agac olarak, tek basina hayali korulugunu guvende tutarsin. kendinden belki de.
ne kadar cok hayal kurarsan, o kadar yuksekten dusersin. hicbiri olacak seyler degildir tek basina yasadigin evrende. tanidiklarindan ilk sen oleceksin, ilk sen gomeceksin.
hicbir gezegen, ne seni, ne de istediklerini alabilecek kadar yercekimine sahip degil. yorungen salak sacma, merkezinden kactiklarin cok guclu, ov cok guclu bebegim.
o yuzden,
- asla kendine guvenme. intihar edersen, katilini oldurmus sayilirsin.
- hayal kurma, kurdugun en iyi hayal, gercekte seni ipe goturur.
- her eksik parcan, ozsayginin uzengisidir. ne kadar saglam basarsan, o kadar guvendesin.
kendimi sevebilmem lazim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder